Exams and the trip to Volta

Vrijdag 4 april 2014 – Vervolg
In de middag besloten Laura en ik om naar het zwembad te gaan. Dit is ongeveer een kwartier fietsen van ons huis niet ver, maar in de Ghanese temperaturen valt het soms toch tegen. Eenmaal bij het zwembad aangekomen was er niemand. We hadden het super warm, dus sprongen gelijk het water in. Het water was weer groen en de helft van het zwembad was heel erg vies. Hier lagen allemaal papier en beestjes, maar we hadden het zo warm dat we toch besloten te gaan zwemmen in het “schone” deel. Na ongeveer 10 minuten kwam er een Ghanees aan die ons vertelde dat we niet mochten zwemmen, omdat hij het ging schoonmaken. Dit was nodig, maar toch hadden wij liever gezwommen. Het was te warm om in de zon te blijven dus fietsten we weer terug richting ons huisje. Inmiddels ben ik er achter gekomen dat mijn lichaam niet houdt van de zon en zeker niet van fietsen in 40 graden. Bij thuiskomst moest ik dan ook gelijk op bed gaan liggen om niet weer flauw te vallen. Ik besloot die avond niet met de andere vrijwilligers mee uiteten te gaan, maar thuis te blijven. Ik bracht Laura naar de taxi en liep terug naar huis. Opeens kwam er iemand op mij afgerend en sprong op mij. Ik schrok het was namelijk super donker, was het mijn broertje Marzuk die blij was om mij te zien. Vervolgens heb ik gegeten met mijn familie dit keer was het een rijstbal met tomatensaus en heb ik CSI gekeken met mijn moedertje. Daarna ben ik op tijd gaan slapen, zodat ik de volgende dag weer fris en fruitig was.

Zaterdag 5 april 2014 – Relaxing day
Vandaag was de ultieme vakantiedag. Ondanks dat ik vroeg wakker was stond er niks op het programma, dus kon ik het rustig aan doen. Ik ging buiten onder de mangoboom zitten genoot van het windje en las een boek. Ondertussen kwamen af en toe mijn broertjes om een spelletje te spelen. Tegen het middaguur vertrokken Laura en ik weer richting het zwembad in de hoop dat het deze keer schoon zou zijn. Hij had zich aan zijn woord gehouden, want het zwembad lag er picobello bij. Aan het eind van de middag fietste we weer terug naar huis. Vanavond stond er Banku op het menu. Tot nu toe hebben we eigenlijk altijd wel redelijk te eten gekregen alleen TZ was niet lekker. Maar Banku is echt heel vies we hebben allebei twee happen gegeten en het daarna weggezet. Ik denk dat onze moeder wel begrijpt dat we dit dus nooit meer willen, haha. We speelden nog wat spelletjes met onze broertjes en keken televisie. Ik ging op tijd slapen, want de volgende dag moesten we weer op tijd op. Deze nacht onweerden het keihard. Als het hier onweert moet ik altijd denken aan Zeeland. Elk jaar ga ik met mijn ouders en de rest van het gezin naar Zeeland kamperen. In Nederland heb je dan ook altijd wel een nacht dat het keihard regent en onweert. Het geluid dat je dan op je tent hoort is vergelijkbaar bij wat ik hier hoor. Het is hier wel veel harder en heftiger als in Nederland. Persoonlijk vind ik het wel gezellig als het zo hard regent en onweert daarnaast koelt het heerlijk af. Ik moest zelfs een trui pakken, omdat ik het koud had.

Zaterdag 6 april 2014 – Painting day
De Kidz Active School waar ik vrijwilligerswerk doe was toe aan een nieuwe verflaag. De vorige verflaag was er in oktober opgedaan, maar daar was nu al niet meer veel van te zien. De school is geel met rood dit wordt hier erg snel vies. We hebben nog voorgesteld om de school gewoon bruin of donkerblauw te verven, maar dat wilden ze helaas niet. Vol goede moed begonnen we om 8 uur met alle aanwezige vrijwilligers in Ghana aan de klus. In het begin gingen we als een speer, maar hoe later het werd hoe warmer ook. Daarnaast konden we eerst in de schaduw werken en was inmiddels de zon gedraaid waardoor we vaker pauze moesten houden. Na een bakje fried rice with chicken konden we er weer tegenaan en hebben we het zicht werk afgekregen. Rond een uurtje of 4 was iedereen er wel klaar mee en gingen we weer naar huis. Het resultaat mag er zeker wezen. Als je het verschil ziet met hoe het was en hoe het nu is dan is het er zeker op vooruit gegaan, maar de vraag is natuurlijk hoelang het mooi blijft. We pakten een taxi terug naar huis, maar helaas na een tijdje stopten deze ermee. De chauffeur deed er alles aan om hem te maken en we vonden het ook zielig om een andere te nemen dus bleven netjes wachten. Wat wel in hield dat we in 40 graden moesten wachten. We stelden voor om de auto te duwen en Dennis gaf aanwijzingen welke versnelling die moest gebruiken alleen dat begreep die niet, dus dat werkte niet. Na 10 minuten en een beetje olie erbij konden we huiswaarts. Het was weer een lange, vermoeiende, maar leuke dag dus ook dit keer dook ik niet te laat mijn bed in. Er stond weer een drukke week op het programma.

Maandag 7 april 2014 – Examenweek
Het maakt niet uit of je in Nederland of Ghana bent overal zijn examens. Op de Kidz Active School zouden de examens vandaag van start gaan, maar het zou Afrika niet zijn als het toch een dagje later werd. Dit gaf mij de gelegenheid om Victor een jongentje die laag scoort in de klas nog wat extra bijles te geven voordat de examens beginnen. Overigens kwam deze morgen ook het bericht dat er waarschijnlijk Ebola in Ghana zou zijn. Het zou gaan om een meisje wat woont in Kumasi. Nadat ik dit bericht deelde met een jongen in de taxi op weg naar de school besloot hij gelijk halsoverkop om naar huis te gaan. De berichten die eerder waren gekomen zaten hem al niet lekker en een andere jongen moest helaas vertrekken vanwege verdere reizen die geen vertraging konden opleveren. Dus de volgende dag zouden ze samen het vliegtuig nemen vanuit Tamale naar Accra en dan terug naar Nederland vliegen. Aan het eind van de dag bleek het meisje toch geen Ebola te hebben, dus er is totaal geen reden voor paniek. Dit maakte voor de jongens niets meer uit alles was al geregeld. Naast deze twee jongens vertrok er ook nog een meisje, maar die was aan het einde van haar periode van vrijwilligerswerk. Dus s’ avonds gingen we met zijn alle nog wat drinken bij Wooden om afscheid van elkaar te nemen. Daarvoor aten we thuis gekookte yam. Dit is eigenlijk gewoon aardappel. Dat lijkt niet zo erg, maar alleen aardappel is wel erg droog. Het leek erop dat het zou gaan regenen die avond, dus besloten Laura en ik een taxi te nemen naar Wooden. Helaas komt er geen taxi in onze straat en moeten we helemaal naar de hoofdweg lopen. Hier kwamen we na een kwartier achter. Dus een halfuur later dan gepland kwamen ook wij op de bestemming aan. Hier dronken we gezellig wat met elkaar en namen we afscheid van de drie vrijwilligers die weer richting Nederland gaan.

Dinsdag 8 april 2014 – Let’s start
De examens gingen vandaag van start. Mijn klas is KG2 de kinderen in deze klas zijn tussen de 5 en 7 jaar. Ik was erg benieuwd hoe de kinderen zouden scoren. Na een tijdje meegedraaid te hebben in de klas en enkele kinderen bijles te hebben gegeven heb je een idee, maar je weet het nooit zeker. We starten vandaag met English writing. Voordat er gestart kon worden moest ik op elke examenblad de naam van het kind opschrijven en de datum. Ondertussen zaten de kinderen te wachten tot ik eindelijk klaar was, maar 40 namen opschrijven heb je ook weer niet binnen 5 minuten gedaan. Madame Amina zag dat het misschien toch handiger was om de kinderen bezig te houden en liet ze zingen. Nadat ik klaar was deelden we de examens uit en konden de kinderen van start gaan. Jullie vragen je misschien af wat voor examen krijgt een kind van gemiddeld 6 nou als het gaat om English writing. Op het blad stond het alfabet en de kinderen moesten dit naschrijven. Nu denken jullie vast hoe makkelijk kan het zijn, maar je zult versteld staan hoeveel kinderen dit niet kunnen. De meeste kinderen kunnen het alfabet wel opzeggen, maar niet opschrijven en zelfs overschrijven vinden ze lastig. Uiteindelijk had de meeste kinderen gemiddeld gescoord. De ouderen kinderen scoren hoger vaak 100% er zitten een paar hele slimme kinderen in de klas, maar er zijn ook een paar kinderen die meer moeite hebben. Er is één jongentje die overal eigenlijk 0% op scoort. Hij kan niet schrijven, dus maakt alleen maar een 0. Dit doet die overal bij. Hij blijft sowieso dit jaar zitten en gaat niet over naar de volgende klas zei madame Amina. Nadat de kinderen klaar waren leverden ze het examenblad bij madame Amina en mij in waarna wij het na gingen kijken. Hierna maakte we een mooie overall papier, zodat we een goed overzicht hebben van de scores die de kinderen behaald hebben. Na break time was het tijd voor creative. De opdracht was draw yourself. Dit bleek veel te moeilijk te zijn voor de kinderen van de 40 kinderen hadden er misschien maar 3 echt zichzelf getekend en misschien 10 kinderen überhaupt een poppetje. Vandaag was het heel de dag bewolkt, dus het zag eruit of het ging regenen. Daarom vertrokken de kinderen al om 12 uur richting huis. De taxi zou Laura en mij om half 1 ophalen, maar om half 2 was die er nog steeds niet. Inmiddels was het keihard gaan regenen, dus wellicht was dit de reden waarom die niet kwam. Je zult altijd zien dat je precies dan geen bereik hebt, dus hebben we maar een andere taxi genomen. S’ middags hebben we op kantoor gezeten en gepraat met de andere vrijwilligers en een beetje gerelaxt moet af en toe ook gebeuren. Het was dinsdag dus s’ avonds zouden we bij de Logde eten. Priscilla is een Ghanees meisje die voor Vrijwillig Wereldwijd werkt en altijd op kantoor is, zodat het kantoor open is. We vroegen of ze met ons mee wilden fietsen en ze zei dat ze nog wel een kortere route wist. Dat is natuurlijk nooit verkeerd. Helaas waren mijn banden al niet meer zo hard en was het een off road weg. Dus eenmaal bij de Lodge aangekomen was mijn band echt plat. Yvonne en John (ook van de organisatie) vertrokken weer naar Nederland en daarom hadden ze drop, kaas en stroopwafel. Ik heb inmiddels ook al mensen gevraagd om pakketjes met eten op te sturen, haha. Als iemand trouwens iets wil opsturen dan is het adres: Voluntary Africa, Simone Versluis, P.O. Box TL 1854, Tamale N/R, Ghana, West-Africa. We aten weer een vette hap, dus dat je afvalt in Afrika is echt een fabel dat is al wel gebleken bij andere vrijwilligers. Gelukkig ben ik daarom ook niet naar Afrika gegaan. Daarna deden we nog een spelletje met elkaar. Mijn fiets had natuurlijk nog steeds een lekke band, maar ik kon een fiets van de Logde lenen. Opeens was fietsen zo gemakkelijk en licht al die weken voor niks met een zachte band gefietst.

Woensdag 9 april 2014 – Another day
Mijn leven in Tamale begint steeds meer zijn vorm te krijgen. Ik word elke nacht meerdere malen wakker, maar vanaf half 6 ben ik klaarwakker. Rond half 7 ga ik eruit en om 7 uur fiets ik samen met Laura naar the office. Daar wachten we op de taxi die meestal te laat is en dan vertrekken we richting de school. Hier aangekomen weten de kinderen nu allemaal mijn naam dus is het gelijk good morning madame Simone. De kinderen uit mijn klas trekken mij gelijk mee en zeggen come to the class. Vervolgens gaat er gelijk een kindje een stoel voor me halen, zodat ik kan zitten en maak ik een praatje met madame Amina. We bespreken wat er die dag op het programma staat en gaan aan de slag. Eerst voelde ik mij erg overbodig op school, maar ze zegt heel vaak dat ze blij is dat ik er ben en dat ik haar enorm help wat natuurlijk altijd leuk is om te horen. Vandaag stond er Mathematics count en write op het programma. Eerst schreef ik weer op alle blaadjes de namen en datum en daarna konden de kinderen van start. Er waren verschillende vierkanten met voorwerpen erin. Bijvoorbeeld een vierkant met 10 appels, vervolgens moesten de kinderen deze tellen en dus 10 opschrijven. Het is grappig om te zien dat alle kinderen die het niet weten bij andere af gaan kijken dat gebeurd natuurlijk overal ter wereld. Maar deze kinderen kunnen nog niet goed afkijken, dus dan schrijven ze in plaats van 10, 01 op. Hierdoor kun je zo zien dat ze hebben afgekeken. Daarnaast is het ook opvallend als het kind van de 10 opgave alleen de moeilijkste weet. Uiteindelijk bleek ook dit voor sommige nog lastig te zijn. De meeste wisten wel hoeveel het er waren dus het count gedeelte ging goed, maar het write gedeelte blijft altijd erg lastig. Dit komt ook doordat ze pas vanaf P1 eigen schriftjes krijgen en meer zelf schrijven. Nu krijgen ze vooral klassikaal les wat het moeilijker voor ze maakt. Vandaag stond er maar één examen op het programma, dus nadat we deze ook weer hadden nagekeken en ingevuld was het tijd om met de kinderen buiten te spelen. Mijn klas is om half 1 uit, maar vaak blijven de kinderen gewoon tot half 2. Dit weekend gaan we op trip, dus ik moest naar Town om geld te gaan pinnen. Gelijk maakte we er een gezellig middagje van. Ik ben samen met Laura over de verschillende markten gelopen en hebben vooral gekeken wat er is. Het kopen komt later ik ben mij nu vooral aan het oriënteren. Eerst maar is kijken of ik nog wel geld over heb voor souvenirs. De valuta is hier cedi en 1 euro is ongeveer 3,5 cedi. Dus alles lijkt hier heel duur, maar dan moet je het altijd nog even omrekenen dat blijft wennen. Ik denk ook elke keer hoe kan mijn geld nu alweer op zijn, maar eigenlijk is het helemaal niet zoveel wat je hebt.

Donderdag 10 april 2014- Still some exams
De examens zijn nog steeds in volle gang op de school. Vandaag kreeg mijn klas Mathematics missing numbers. Het houdt exact in wat de naam al zegt ze moesten de ontbrekende nummers invullen. Madame Amina zei tegen mij: Do you want to help your husband? Daarmee bedoelde ze Abdula het jongentje die overal 0 opschrijft. Dus ik heb samen met hem zijn examen gemaakt. Hij kan tot 10 tellen, maar het niet opschrijven. Dus heb ik hem geholpen dit te doen. De kinderen moesten tot 35, maar ik heb mij beperkt tot 10, omdat het voor hem al lastig genoeg was. Na een uur kon hij van 1 t/m 3 opschrijven, dus dat is het begin. Volgende week start de vakantie, maar na de vakantie ga ik met de kinderen die niet zo goed mee komen aan de slag. Ik was hier al mee begonnen, maar dit was erg kort voor de examens. Nu hebben we de scores van deze tentamenweek, dus kan ik zien of dat ze bij de volgende tentamenweek beter score. Daarnaast weet ik nu beter welk kind waar slechter in is. De kinderen die namelijk slechter zijn spreken ook minder goed Engels, dus begrijpen mij niet altijd of ze doen alsof ze mij niet begrijpen. We keken weer samen de examens na en ook vandaag hadden de kinderen maar één examen, dus mochten ze de rest van de dag spelen. De leraar van P6 kwam naar mij toe of ik hem wilde helpen nakijken. Dat wilde ik wel, want anders was ik toch alleen maar aan het spelen dus kon mij beter nuttig maken. Het probleem was alleen dat ik het examen Dagbanli na moest kijken dit is de plaatselijke taal in Tamale. Dit zou geen probleem zijn geweest als hij een antwoordformulier had gehad, maar dit had hij niet. Dus ik stelde voor dat hij de open vragen na kijken dan deed ik de meerkeuzevragen. Hij keek mij eerst een tijdje raar aan en nadat ik had verteld dat ik slechts enkele woorden Dagbanli kon begreep die het. Het nakijken was erg makkelijk alle antwoorden, behave 15 was A. Nu weet ik nog dat ik altijd op de Hogeschool begon te twijfelen als ik heel vaak dezelfde letter had. Gelukkig hadden de kinderen daar hier geen last van. De tijd was omgevlogen en de taxi stond alweer te wachten om ons terug naar kantoor te brengen. Inmiddels weten jullie dat ik op donderdag op kantoor eet dit was ook vandaag het geval. We besloten om de nieuwe frituurpan te gaan testen. De vorige keer viel dan de stroom uit, dus we testen hem s’ middags vast. Hij werkte alleen dan moest wel alle andere apparatuur uit. We aten die avond frietjes, kip met APPELMOES. Een vrijwilligster had appelmoes gemaakt, hoe lekker is dat. En als dessert hadden we fruitsalade.

Vrijdag 11 april 2014 – Trip to Volta
Mijn tweede trip in Ghana was naar Volta. In de ochtend ging ik naar school om de laatste examens bij de kinderen af te nemen. Mijn klas had nog één examen te gaan namelijk Shapes. Ze moesten één voor één naar ons komen en zeggen wat voor Shape het was. De meeste kinderen vonden dit niet moeilijk, maar een aantal hadden er meer moeite mee. Een jongentje die normaal altijd laag scoort had alles goed, dus de hele klas moest gaan staan en voor hem klappen. Ik heb hem nog nooit zo zien stralen. Ik vulde de scores gelijk in op het overal formulier, want nadat iedereen was geweest moesten de kinderen de shapes nog inkleuren. De kinderen konden allemaal netjes in shapes kleuren, maar de één was creatiever dan de ander. Om 11:00 was het alweer tijd voor ons om te gaan, want we zouden om 12:00 vertrekken richting Volta. We gingen nog even Town in om de laatste inkopen te doen en inmiddels zijn we goed ingeburgerd, want om 12:30 kwamen we aan bij office. Uiteindelijk vertrokken we om 14:00 richting Volta. Dit keer met 6 vrijwilligers Jana, Jelien, Eva, Loes, Laura en ik, de driver en Bash. Omdat het een lange tocht was zouden we de eerste nacht overnachten in Nkwanta en daarna doorrijden richting Wli. Doordat we later vertrokken waren kwamen we in het donker aan. De tocht was overigens schitterend. De weg was dramatisch overal zaten gaten in de weg en ik zat achterin het busje, dus vloog steeds tegen het dak. Nkwanta is een klein dorpje en we moesten daar een slaapplek zoeken. We vonden een guesthouse, maar hier was maar plek voor 2 mensen wat een beetje krap is met 8 personen. Het was een vriendelijke man die ons naar een andere guesthouse stuurde. Hier was light off, omdat er iets herrie maakte dus ook dit was geen succes. We reden terug naar het eerst guesthouse en deze man wist nog een guesthouse. Hij belde of er nog plek was en er bleek nog plek te zijn. Daar aangekomen bleek het niet luxe te zijn, maar het was goedkoop en voor slechts één nachtje was het prima. We hadden nog geen avondeten op en de meeste hadden nog honger, dus vertrokken om nog wat te gaan eten. Ik was zo moe dat ik op bed ben gaan liggen en al snel in slaap viel.

Zaterdag 12 april 2014 – De waterval van Wli
Elke dag word ik tot nu toe vroeg wakker in Ghana, dus ook deze morgen. Ik lag met drie andere in een kamer en dacht ik kan er maar beter uit gaan. Bash en de driver waren ook al wakker en druk bezig met de auto gereed maken voor een nieuwe dag. Ik besloot daarom om een ochtendwandeling te gaan maken door Nkwanta en de prachtige natuur te aanschouwen. Het was nog vroeg, dus het was nog heerlijk koel buiten. Bij terugkomst lagen de overige vrijwilligers nog heerlijk te slapen, dus ben ik nog maar een stukje gaan lopen. Hierna was iedereen wakker en konden we ons klaar maken voor vertrek. Vandaag stond de waterval van Wli op het programma, maar voordat we die konden gaan bewonderen hadden we eerst weer een autorit voor de boeg. De waterval van Wli wordt ook wel ‘Agumastsa Falls’ genoemd. De waterval ligt vlak bij de grens met Togo. Je maakt eerst een wandeling waarbij je acht keer de beek oversteekt, voordat de 50 meter hoge waterval in al zijn glorie opdoemt in het klamme bos. Aan weerszijden zitten de rotsen vol met mos en er vliegen veel vleermuizen rond. (Ebola!) Hier aangekomen kleden we ons om en namen we uiteraard een duik in de waterval. De meeste Ghanezen kunnen niet zwemmen, dus we hadden het rijk voor ons alleen. We zijn natuurlijk heel interessant, dus ook vandaag zaten we niet om aandacht verlegen. Inmiddels was het alweer laat in de namiddag, dus tijd om een slaapplek te gaan zoeken. Dit keer hadden we het hotel van te voren geregeld, dus we konden op zoek naar hotel Geduld. Het wonder geschieden dat we het super snel gevonden hadden dit keer waren we er voor het donker. We kregen de menukaart waar veel keuze was, maar na navraag bleek dat de meeste gerechten niet aanwezig waren. Uiteindelijk ben ik gegaan voor friet met kip niet super lekker, maar ach het is Afrika. Het was weer een lange dag geweest, dus na een douchebeurt doken we ons bedje in.

Zondag 13 april 2014 – De hoogste berg van Ghana – Afadjato
We genoten van een uitgebreid ontbijt met toast ei en een fruitsalade. Nadat iedereen zijn buikje vol gegeten had was het tijd om weer nieuwe indrukken van Ghana op te gaan doen. Dit keer gingen we naar Mount Afadjato de hoogste berg van Ghana. Deze ligt in het dorp Liati Wote wat bijna op de grens met Togo is. Vanuit de top op 885 meter hoogte kun je Togo en het Voltameer zien. Voordat we aan de klim begonnen vroegen we aan de gids hoe stijl het was en of het te doen was op slippers. Eerst zei hij dat we echt schoenen moesten hebben toen we besloten het dan niet te doen kon het opeens wel op slippers. Natuurlijk hadden we toen al kunnen weten dat het een slecht idee was, maar we waren ook weer niet voor niks hier naar toe gereden. We begonnen aan de klim, maar al snel bleek dat het loodzwaar was. Hij had gezegd dat er een trap was, maar het waren allemaal losse stenen en heel erg stijl. De één na de ander viel af door te slechte slippers, maar ik wilde het eindpunt halen. Ondanks dat de zon niet scheen was het warm en was het zwaar. Er leek geen eind aan te komen. Van te voren hadden we gevraagd hoelang het zou duren hij had gezegd 45 minuten heen en 30 minuten terug, duidelijk Afrikaanse tijd. Want uiteindelijk hebben we er 3 uur over gedaan. Het had niet veel gescheeld of ik had net voor de eindstreep moeten opgeven, maar met enige hulp heb ik de top bereikt. We dachten nu zal je zien stelt het helemaal niks voor en is het uitzicht helemaal niet interessant, maar niks was minder waar. We genoten een tijd van het prachtige uitzicht en probeerde weer op adem te komen. Daarna klommen we weer naar beneden wat ook nog niet zo makkelijk was, maar we zijn zonder kleerscheuren weer beneden gekomen. Hierna zetten we koers richting Tafi Atome om aapjes te gaan kijken. De laatste 200 jaar zijn de Mona-apen rondom Tafi-Atome beschermd, omdat men dacht dat zij de boodschappers van de goden waren. Inmiddels gelooft niet iedereen dit meer, maar de bescherming gaat door. Want de toeristen hebben de apen ontdekt. Er wonen op dit moment zo’n 200 apen. Bij aankomst zagen we gelijk veel aapjes en iedereen begon foto’s te maken. De gids was duidelijk in een slechte bui, want bij binnenkomst begon meteen het gezeur. Als je volunteer bent krijg je vaak korting in Ghana, maar omdat we niet uit de Volta region kwamen kregen we het toch niet. Dit vond Bash raar en ging daarom de discussie aan uiteindelijk werden ze het er over eens. Ze was er ook niet van gediend dat we al foto’s maakte, dus moesten we allemaal naar binnen komen. Vervolgens kochten we bananen voor de aapjes en gingen weer naar buiten. Er waren nog andere mensen met de apen op de foto aan het gaan, dus wij wachten netjes op onze beurt. Vervolgens was het onze beurt. Het was de bedoeling dat je een banaan vast hield en dan sprongen er van zelf apen op je. Super grappig! Daarna maakte we nog een wandeling door het bos waar veel apen zouden moeten zijn we hebben er wel geteld één gezien, dus dat was een minder groot succes. Het werd alweer donker, dus het werd tijd om richting Ho te rijden waar we een slaapplek zouden gaan zoeken. Dit bleek nog niet zo makkelijk te zijn na veel rondjes te hebben gereden en over bergen te zijn geklommen kwamen we eindelijk aan in Ho. Ho is een grote, drukke stad waar veel te beleven valt. We zochten eerst een hotel en nadat we daar onze spullen hadden gebracht reden we Town in om nog wat te eten. We vonden een soort KFC hier at ik kipstukjes met friet. Ja inderdaad, ik eet ongeveer elke dag kip met friet als ik uiteten ga.

Maandag 14 april 2014 – From Ho to Tamale
De terugreis van de trip begon in het plaatsje Ho, omdat het minimaal 10 uur rijden zou zijn besloten we dit keer vroeg te vertrekken. Dus om 7 uur vertrokken we vanuit Ho richting Kumasi. De heenweg via Nkwanta was niet een groot succes geweest, omdat de weg erg slecht was. Via Kumasi zou beter gaan, omdat we dan over verharde weg zouden kunnen rijden. Dus vol goede moed vertrokken we om 7 uur terug naar “huis”. De kortste route hield ook in dat we een stukje met de ferry moesten in werkelijkheid was dit 10 minuten, maar toch kan ik dit weer van mijn lijstje afstrepen. Het duurde allemaal veel langer dan verwacht voordat we in Kumasi waren. We hadden het idee om in Kumasi de markt te gaan bekijken, maar uiteindelijk vertrokken we pas om half 5 vanuit Kumasi. We wisten dat het vanuit Kumasi nog minimaal 6 uur zou gaan duren, dus vroeg thuis zijn zat er niet meer in. We hadden ons moedertje gesmst dat we later thuis zouden komen, dus die had geen zorgen meer. Stipt om 11 uur kwamen we na een busreis van 16 uur eindelijk thuis. Ik ben nog nooit zo blij geweest om mijn bedje te zien.

Dinsdag 15 april 2014 – Een maand in Ghana
Het is een wonder, maar ik ben vandaag al een maand in Ghana. De eerste week dacht ik hoe hou ik het hier ooit 3,5 maand vol en nu ben ik er opeens al een maand. In het begin vond ik het moeilijk om weg te zijn, maar inmiddels probeer ik te genieten van de unieke gebeurtenissen die ik meemaak. Gisteravond waren we dus laat terug gekomen van de trip en ik voelde mij al niet lekker. Sinds ik in Ghana ben heb ik mij nog geen één dag echt goed gevoeld, dus ik besloot om vandaag een dagje thuis te blijven. Ik wil natuurlijk wel de 3,5 maand vol houden daarom ga ik wat meer op mijn eigen gezondheid letten, want als ik op deze voet verder ga hou ik het niet nog 11 weken vol. Ik heb vandaag weer een wasje gedraaid. Ik moet dit echt vaker gaan doen, omdat ik het zo vaak uitstel moet ik echt alles in één keer doen, wat gewoon niet te doen is. Maar het is mij weer gelukt zover dat hier mogelijk is en het ruikt weer fris. Toen ik terug in mijn kamer kwam was er een minder leuke verrassing er zat een gigantische spin om mijn muur. Ik heb geprobeerd hem te vermoorden met een boek helaas is mijn missie mislukt. Hij was super snel en kwam op mij af, dus ik heb keihard gegild en ben weg gerend. Misschien niet de slimste keuze, want nu weet ik niet meer waar de spin is maar hij is sowieso in mijn kamer. Ik lig nu “veilig” onder mijn klamboe en als mijn broertjes vanmiddag thuis komen hoop ik dat zij hem voor mij vinden. Anders ben ik bang dat het vannacht weinig slapen wordt. Normaal eten we altijd op dinsdagavond op de Logde, maar omdat al 4 dagen op trip zijn geweest eten we vanavond gezellig thuis. Ik ga proberen nog wat te slapen, zodat ik morgen weer fit genoeg ben om mijn activiteiten op school op te pakken.

Woensdag 16 april 2014 – Almost vacation
De nacht verliep helaas niet vlekkeloos, maar toch besloot ik vandaag weer naar school te gaan. Als je namelijk thuis blijft duurt de dag zo lang en ik wil graag weer wat doen. De taxi driver schijnt ziek te zijn, dus Laura en ik namen een taxi voor ons huisje. Dit keer niet fietsen door het warme weer. Eenmaal aangekomen op school waren de kinderen weer blij om mij te zien. Ik was slechts twee dagen er niet geweest, maar voor hun gevoel leek het een eeuwigheid. Morgen is de laatste schooldag voordat de vakantie begint, dus we maakten de laatste administratieve onderdelen van de examens af. Madame Amina zei daarom tegen de kinderen dat ze moesten gaan slapen. Ik zou willen dat de leraren dat in Nederland wat vaker zouden zeggen. Daarna besloot ze de kinderen naar buiten te sturen, want ze waren erg onrustig. Het nam een tijd in beslag voordat we helemaal klaar waren, maar daarna was het tijd om mij te richten op de kindjes met wondjes. Inmiddels heb ik zelf ook een klein wondje. Het stelt niet veel voor, maar gister vond mijn moedertje toch dat ik het verkeerd verzorgde en heeft het nu voor mij verzorgd. Het ziet er nu gelijk een stuk beter uit en het is al bijna weer weg. Daarnaast werken de pleisters uit Nederland hier totaal niet ze blijven niet plakken, dus ik heb nieuwe aangeschaft. Het laatste uurtje dat ik op school was heb ik gespeeld met de kindjes. De jongentjes in mijn klas wilde graag met mij dansen en mij een dansje leren dus dat hebben we gedaan. Totdat het tijd was om weer huiswaarts te kregen. Thuis het fietsje gepakt en wat boodschapjes gedaan. Morgen is het de laatste dag voordat de schoolvakantie begint. De kinderen hebben drie weken schoolvakantie. Ik heb voor de kinderen snoep gekocht en voor madame Amina noodles. Daarnaast heb ik uit Nederland kleurboeken meegenomen die ik aan de kinderen ga uitdelen. Ik heb voor mezelf nog wat fruit gekocht en ben weer huiswaarts gekeerd. Morgen is dus de laatste schooldag en zal er vooral veel gespeeld worden. Daarna is het dus drie weken vakantie. Heerlijk drie weken uitslapen, zonnen en niks doen. Nee grapje, mijn werk gaat gewoon door in de vakantie. In de vakantie komen er namelijk nog steeds kinderen naar de school om te spelen. Hoeveel kinderen er precies komen weet niemand. We gaan dus proberen de kinderen drie weken lang te vermaken tijdens de vakantie. We hebben ideeën genoeg wat we kunnen doen met de kinderen, maar omdat we niet kunnen inschatten hoeveel het er zullen zijn is het lastig te plannen. Gelukkig word je hier in Afrika goed in improviseren en zijn er mogelijkheden genoeg dus dit gaat vast goedkomen. Ik zal jullie op de hoogte houden over de activiteiten die ik organiseer.

Heel veel liefs uit Ghana xx