Kidz Active School

Zaterdag 29 maart 2014 – Excursion to Bolga
Vandaag stond de eerste excursie sinds mijn verblijf in Ghana op het programma. De trip ging naar Bolga. We zouden om half 8 vertrekken vanaf de office dit werd 8 uur wat overigens voor Afrikaanse begrippen erg meeviel. We vertrokken met kamp België (Simon, Eva, Jelien en Jana) en kamp Nederland (Dennis, Boudewijn, Nancy, Laura en ik), oftewel met 9 vrijwilligers richting Bolga. Daarnaast ging Bash mee als begeleider en hadden we een andere Ghanees als chauffeur. Nada we de cd van Marco Borsato bij Bash thuis hadden opgehaald was het tijd om koers te gaan zetten richting Bolga. Het volume hard aan en met luid gezang werd de busreis een gezellige tocht. Er werd af en toe geswitcht van muziek, dus ook de Ghanese muziek kwam langs en de top 40. Nergens mocht het aan ontbreken. Rond een uurtje of 1 kwamen we aan bij het dorp Tengzug dit ligt in de beschutting van de Tongo Hills. Een halfronde bergrug vol oogstrelende rotsformaties en grotten waar we een heuse rondleiding kregen. Hier kon je ook naar de Tengzug Shrines. Bij de ‘Shrines’ komen bezoekers om hun problemen aan de goden voor te leggen. Topless betreden ze het belangrijkste heiligdom. Schoenen uit en een ontbloot bovenlijf is verplicht voor alle mannelijke en vrouwelijke bezoekers. Hier hebben we dan ook vriendelijk voor bedankt. We zijn nog wel bij de chief langs geweest die overigens niks interessants te melden had. Daarna zetten we onze toer voort richting Bolga hier genoten we van een lunch plain rice with chicken. Hierna was het tijd om naar het hoogtepunt van de excursie te gaan namelijk naar Paga, oftewel de heilige krokodillen. Dit ligt tegen de grens met Burkina Faso aan. Helaas hadden we geen tijd meer om hier heen te gaan, dus ben heb ik de grens van Burkina Faso niet gezien. Hier aangekomen bleek dat het erg toeristisch was. Er was een krokodillenvijver met wel 200 krokodillen (ik heb ze niet allemaal geteld). Bij de hut naast het water kochten we een kaartje. De krokodil werd uit het water gelokt met een kip die ze heen en weer zwaaiden. We gingen omstebeurt met de krokodil op de foto en tenslotte werd de kip aan de krokodil gevoerd. Je hoorden de kip nog kukelen in zijn bek, super zielig. Maar ik mag niks zeggen, want daarvoor zat ik zelf ook een kippetje te eten. Het was overigens zo toeristisch dat je per camera moest betalen, dus de foto’s volgen later want die heeft een andere vrijwilliger gemaakt. Binnen een kwartiertje stonden we weer buiten het hek. We vervolgende onze weg naar onze slaapplek voor deze nacht. Dit vond plaats bij Sirigu waar we de volgende dag zouden gaan pottenbakken of schilderen. Het was alweer tijd om te gaan eten. Het lijkt wel of je hier in Afrika alleen maar aan het eten bent. Ik had dus ook totaal geen honger en heb alleen een stukje kip gegeten. Inmiddels waren we allemaal erg moe. Nadat ik een bucket shower had genomen ben ik op het dak gaan liggen om te gaan slapen. Ondanks dat het hier wel lekker fris was heb ik toch niet super geslapen, maar het was wel een mooie ervaring om een keer buiten te slapen met zijn alle.

Zondag 30 maart 2014 – Sirigu Art
De volgende morgen genoten we van een broodje ei als ontbijt en was het tijd om onze creatieve kanten te laten zien. We besloten om te gaan schilderen, omdat we de potten niet mee konden nemen en de schilderijtjes wel. Hierbij is gebleken dat mijn talenten duidelijk ergens anders liggen, want het zag er niet uit. Daarna was het alweer tijd om richting “huis” te gaan, want de terugreis was ook weer minimaal 3 uur en we zouden nog ergens gaan lunchen. We hadden van andere vrijwilligers gehoord dat er een smoothiebar was in Bolga. Hier wilden we graag heen op zaterdag hadden we deze niet gevonden, dus wilden we het vandaag proberen. Vol goede moed gingen we het proberen, maar het bleek niet zo gemakkelijk te zijn. Aan vele mensen gevraagd en er werden al grappen gemaakt misschien is die wel dicht op zondag. Nadat we het bijna wilden opgeven zag opeens Eva de smoothiebar en je raadt het al is die nog echt dicht ook. Dus zijn we maar naar een ander restaurant gegaan waar Laura en ik een sandwich met kip en spaghetti deelde. Inmiddels was het al 3 uur, dus de hoogste tijd om terug te gaan naar Tamale. De busreis liep voorspoedig en voor ik het wist waren we weer terug in het oude vertrouwde Tamale. We gingen als afsluiting van de excursie met zijn alle nog wat eten bij SWAD. Dit werd pizza met friet, hoe westers kan het zijn. Het begon keihard te onweren en te regenen, dus Bash bracht ons thuis met het busje super fijn. Thuis aangekomen had “onze moeder” de poort op slot gedaan, maar na een paar keer hard bonken en schreeuwen kwamen gelukkig onze broertjes hem open doen. Dus konden we snel naar binnen. Het was die nacht een keer niet zo heet in bed, maar gewoon koud! Dat is ook niet verkeerd.

Maandag 31 maart 2014 – First real week
De volgende ochtend regende het nog steeds en mijn fiets stond nog bij het kantoor, dus namen we de taxi langs de weg. De taxi komt ongeveer langs ons huis, maar omdat we s ’middags vaak met de vrijwilligers afspreken op het kantoor of Town in gaan fietsen we s ’morgens naar het kantoor. De taxi vertrekt om half 8 vanaf het kantoor, dus wij vertrokken om half 8 vanaf ons huis. We dachten slim te zijn door binnendoor te gaan, maar dat was natuurlijk super dom. Als het regent wordt al het zand één grote modderpoel, dus we werden super smerig en zaten overal vast. We zochten de verharde weg terug en wachten op de taxi. Inmiddels was het 8 uur en nog steeds was de taxi er niet. We zochten contact met de andere vrijwilligers en die zeiden dat de taxi er aan zou komen. Na 45 minuten kwam eindelijk de taxi en konden we richting de school gaan. Op de school aangekomen waren er verbazingwekkend veel kinderen. Het is namelijk normaal dat als het regent je thuis blijft, dus ik had verwacht dat er niet zoveel kinderen zouden zijn. Ik ging naar mijn klas toe daar aangekomen bleek de lerares er niet te zijn. Het is een hele lieve vrouw, maar ze houdt niet van regen dus ze was nog thuis. De klas bestaat uit 37 kinderen en het is onmogelijk om als blanke deze kinderen stil te krijgen. Vorige week had ik ze buiten laten spelen en toen ging het goed, maar dat was vandaag niet mogelijk dus ik moest iets anders verzinnen. Ik besloot om papier en kleurpotloden te gaan zoeken en ze te laten kleuren. Opeens bleken het hele lieve kindjes te zijn. Ze gingen allemaal netjes zitten en ik gaf ze één velletje papier. Vervolgens kregen ze allemaal één kleurpotlood en mochten ze als ze een andere kleur wilde bij mij komen ruilen. In het begin was het chaos, maar na een tijdje begrepen ze de bedoeling en wachten ze netjes op hun buurt. Inmiddels was het half 10 break time en het was gestopt met regenen, dus de kinderen konden naar buiten. De lerares was ook aangekomen, dus na de pauze nam zij de klas weer over en bedankte mij. Ik was haar assistent, dus hielp haar met lesgeven. Vandaag stond taal op het programma. Doordat mijn klas eigenlijk nog een kleuterklas is horen ze nog meer te spelen dan echt les te krijgen. Maar volgende week hebben ze examens, dus nu krijgen ze extra veel rekenen en taal. Je merkt dat er in de klas veel niveau verschil zit en dat de kinderen wel het versje van het alfabet kennen, maar niet weten welke letter het dan daadwerkelijk is. Dit is hetzelfde met tellen. Hier valt dus nog heel veel wist te behalen. Deze dag heb ik vooral geobserveerd welke kinderen minder goed mee kunnen komen, zodat ik deze extra kan gaan helpen. De lerares schreef een letter op het bord en wees dan een kind aan dat moest zeggen welke letter het was. Indien het goed was klapten de andere kinderen voor je, maar als je het fout had moest je voor de klas staan. De kinderen moeten dan hun handen voor hun oren doen en continue door hun knieën buigen. Persoonlijk denk ik dat ze het daar niet beter van gaan doen, maar dit zal ik later met haar gaan bespreken. Om half 2 kwam de taxi en gingen we richting kantoor. Thuis aangekomen heb ik mijn eerste wasje gedaan sinds Ghana. Ik had al wel een paar keer mijn was gedaan onder de douche, maar nog niet hoe het officieel hoort. Schoon worden je kleren nooit meer, maar het ruikt wel fris en het is Afrika schoon dus prima. Ik had het buiten opgehangen en s ’avonds was het nog niet droog doordat het “slecht” weer was. “Mijn” Ghanese moeder zei dat ik het buiten kon laten hangen en dat als het s’ nachts zou gaan regenen zij het voor mij zou binnen halen, lief hé. We speelden nog wat spelletjes met onze broertjes en doken op tijd ons bed in.

Dinsdag 1 maart 2014 – Singing and dancing
De klas begint altijd met een gebed en vervolgens een kwartier zingen. Dit is super leuk de kinderen zingen en dansen allemaal fanatiek mee. De lerares doet net zo hard mee, dus dit is een gezellig begin van de dag. Daarna was het tijd om te gaan rekenen. Ze schreef 1 t/m 40 op het bord en sloeg dan steeds een cijfer over dus 1 ? 3 ? 5 ? 7 ? 9 enzovoort. De kinderen moesten dan vertellen welk cijfer op de plek van het vraagteken moest staan. Als een kind het niet wist zongen alle andere kinderen shame on you en mochten ze het kind op het hoofd slaan. Nu sloegen de kinderen niet heel hard, maar toch moest dan dat kind wel huilen. Het blijft wennen de manier hoe kinderen hier met elkaar omgaan. Ze vechten continue met elkaar en slaan elkaar dan ook echt gewoon keihard. Je probeert het wel te stoppen, maar het zijn er zoveel dat het gewoon niet te doen is. Dit hebben ze gedaan tot het break time was. In de break time heb ik met mijn lerares gepraat over mijn rol de komende weken. Ik heb gevraagd of ze het goed vind dat ik bijles ga geven aan de kinderen die minder goed mee komen en dat leek haar een goed idee. Ik stelde voor om na break time er mee te beginnen. Hierop zei ze dat ze dan naar een begrafenis moest, dus of dat ik na de pauze de hele klas weer wilde doen. Natuurlijk geen probleem die 37 kinderen. De pauzes hier duren super lang voor de kleinste kinderen soms wel een uur. Ik heb meestal geen horloge om, maar volgens mij ziet de dag er ongeveer zo uit bij mijn klas. Van 8 tot half 10 les, half 10 tot half 11 pauze, half 11 tot half 12 les, half 12 tot half 1 pauze en dan om half 1 zijn ze klaar oftewel best wel een rare indeling. Nou denken jullie vast dat ik niks te doen heb, maar in de pauze zijn wij ook druk bezig met de verwondingen van kinderen te behandelen. De kinderen vechten hier nogal vaak zoals ik al eerder heb verteld dus liggen veel open. Thuis hebben ze niks en als het gaat ontsteken wordt het alleen nog maar erger. Vandaar dat ze allemaal naar ons komen. Vaak zijn we het hele uur bezig met ontsmetten en pleisters plakken. De ernstigste verwondingen die ik heb behandeld zijn een gat in het hoofd en een kapotte wenkbrauw. Verder zijn het vaak gewoon soort schaafwonden. Er komen ook veel kinderen die niks ergs hebben, maar graag een pleister willen hier werken we natuurlijk niet aan mee. Na de pauze heb ik de kinderen buiten laten spelen. Ik voelde me niet zo goed, dus had geen energie om 37 kinderen stil te houden. Daarnaast vinden ze het ook geweldig om te voetballen. Als ik mee doe vinden de jongens dat helemaal geweldig een meisje dat mee voetbalt. Spontaan doen alle meiden ook mee. Ik kan mijn kunsten nog niet echt tonen, want meestal hangen er 10 kinderen om mijn nek. Deze middag bereikten mij het nieuws over de epidemie Ebola die in West-Afrika is uitgebroken. Hier schrok ik wel even van. Het gaat om de dodelijkste variant, dus het is wel een serieus onderwerp. Gelijk even geïnformeerd met het thuisfront en inmiddels wordt alles goed in de gaten gehouden. Op dit moment is Ghana veilig en zoals het er nu naar uit ziet komt het hier ook niet. S’ avonds heb ik in de Lodge gegeten ik hoop altijd dat ik daar iets lekkers te eten krijg, maar dit viel erg tegen. We kregen een gehaktbal met iets groens er in, maar het was niet lekker en weer rijst. Als ik thuis kom hoef ik denk ik voorlopig geen rijst meer ben er nu eigenlijk al klaar mee. De rijst is wel lekker, maar het is altijd alleen rijst en soms met een beetje saus dus nogal droog. Hier hebben we gezellig wat gedronken met de vrijwilligers en daarna weer op het fietsje in het donker zonder licht veilig thuis gekomen. Ik ben benieuwd hoelang dat goed blijft gaan.

Woensdag 2 maart 2014 – Provide tutoring
Vandaag was voor het eerst dat de dag verliep zoals ik hem voor ogen had. De lerares was op tijd en bleef de hele dag! De dag begon weer met een gebed, zingen en dansen. Vervolgens ging ik met één kindje bijles doen. De lerares wijst een kindje aan, omdat het dan niet is dat ik een kindje voortrek en zij de kinderen beter kent. Inmiddels heb ik ook al wel door welke minder goed zijn, maar toch is het beter als zij het doet. Het eerste deel van de dag ging een jongentje met mij mee. Dit is een jongentje die altijd om mij heen hangt en als iemand anders bij mij wilt zitten gaat hij huilen. Inmiddels weet hij dat hij niet de enigste is dat ook andere kinderen bij mij mogen zitten. We gingen samen buiten zitten op een rustig plekje in de schaduw. Ik had een boekje gevonden over rekenen. Hij kon tellen tot 5. Dus eerst begonnen tot 5 te tellen en hem geleerd hoe je dat schreef. Er is hier niet super veel papier, dus heb ik een stokje gepakt en schrijven we het in het zand. Dit is net zo makkelijk en kost ook geen papier. Hij deed erg zijn best en wilde het graag doet doen. Het lukte hem tot 5 daarna werd het lastig. We hebben een uur gezeten en het is gelukt om tot en met 10 te tellen. Het schrijven lukt nog niet helemaal goed, maar dat kan ook niet na slechts een uurtje. We keken nog wat plaatjes en toen was het alweer snel break time. Na break time nam ik een meisje mee. Dit is een erg verlegen meisje. De lerares denkt dat ze het niet weet, terwijl ze het wel weet maar door de druk van de klas het niet kan. Ze kon tot 10 tellen en het opschrijven lukte haar ook in één keer. Maar ze is erg verlegen waardoor als ze voor de klas moet staan ze dichtvalt en niet meer kan nadenken. Dus ik hoop dat ze volgende week tijdens de examens geen druk voelt, want ze is eigenlijk super slim. Daarna gingen we het alfabet doen dit vond ze wel wat lastiger, dus hier heb ik haar bij kunnen helpen. Het is leuk om te zien dat je iemand kunt helpen en ze ziet genieten van het 1 op 1 lesgeven. S’ avonds aten we thuis rijst met een pittig sausje we hadden gigantische dorst, maar ons water was op. Laura had het al gevraagd en het zou gehaald worden. We wilden natuurlijk niet opdringen, maar we hadden het echt nodig. Dus nogmaals aan onze broertjes gevraagd en toen gingen we het gelukkig halen. Wij het terug op ons hoofd gedragen super zwaar, maar we hadden water dat was het allerbelangrijkste.

Donderdag 3 maart 2014 – Dutch food
Een nieuwe dag stond weer voor de deur. Ook vandaag weer naar de Kidz Active School inmiddels kan ik zeggen dat ik mijn draai in Ghana heb gevonden. In het begin dacht ik hoe moet ik die 15 weken vol gaan krijgen, maar nu denk ik wow ik ben hier al bijna 3 weken de tijd vliegt. Het voelt vertrouwd om naar de school te gaan, naar Town, het kantoor, mijn huisje. Het is nu echt een leuk avontuur waar ik van geniet. Je moet niks en alles mag, dus zo moet ik het ook zien en veel meer ervan genieten voordat het weer voorbij is. Overal waar je fietst en loopt wordt je aangesproken door kindjes en soms volwassenen met hello Salaminga wat overigens betekend blanke. Grappig idee, want als wij zouden zeggen hallo zwarte klinkt dat toch raar maar hier is het juist heel vrolijk als de kinderen dat naar je roepen. Je bent hier bijna een beroemdheid als je hier rondfietst. Super leuk! Als ik op school aan kom vliegen de kinderen gelijk op mij af en trekken mij naar de klas, dus rustig beginnen is er voor mij niet bij. Vervolgens begint het standaardochtend ritueel de kinderen vinden het geweldig als ik mee zing en dans. Ondanks dat ik de teksten nog niet helemaal niet ken, maar ik brabbel gewoon wat mee. Ook vandaag neem ik na het zingen weer een kindje mee voor bijles dit keer hetzelfde jongentje als gister. Gister deed hij super goed mee en was hij heel geconcentreerd, maar vandaag heeft hij er niet zoveel zin in. Na een tijdje pakt hij een kip en zet die bij mij op schoot ik heb gevraagd of die dat nooit meer wil doen ik vond het echt eng. We doen een kwartiertje rekenen en ik besluit een spelletje met hem te gaan doen. Het kost zoveel energie om zijn concentratie vast te houden dat het mij beter lijkt om wat leuks te gaan doen. We gaan memory spelen wat hij geweldig we spelen dit 45 minuten en hij krijgt er maar geen genoeg van. Hij begint de logica te snappen dat je moet onthouden welke waar ligt. In break time weer gespeeld met de andere kinderen. Grappig detail in break time gaat de lerares op de bankjes van de kinderen liggen te slapen en ze snurkt keihard. Na break time nam ik een ander jongentje mee en deed ik eigenlijk hetzelfde met hem. Ook hij werd er steeds beter in dit is een verlegen jongetje die amper kan praten, dus het was wel een beetje saai want hij zei bijna niks. Om half 1 stond de taxi weer voor de deur en gingen we weer terug naar het kantoor. Op donderdagmiddag drinken vaak de vrijwilligers wat bij Sparkles dit was ook vandaag het geval. Laura en ik moesten nog wat andere boodschappen doen, dus vertrokken op onze fiets naar Town. Helaas waren we allebei een beetje ziek Laura buikpijn en ik weer heel erg duizelig. Het heeft ons heel veel moeite gekost, maar we hebben Sparkles gehaald. Daar aangekomen ben ik even op de bank gaan liggen hierna ging het weer wat beter. We hebben nog even over de cultural market gelopen en zijn toen vertrokken richting kantoor. We aten macaroni met kaas, tomatensaus met groeten, kip en komkommer dus het was een feestmaal. Vandaag kwam er weer nieuws over Ebola. De Ebola-uitbraak in het West-Afrikaanse Guinee lijkt geconcentreerd te blijven binnen een bepaald gebied. Dat heeft een woordvoerder van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO gezegd. Volgens de WHO gaat het niet om een epidemie en heeft de uitbraak ook geen ongekende omvang, zoals Artsen zonder Grenzen maandag zei.

Vrijdag 4 april 2014 – Day off
Zomaar ineens een vrije dag. Elke doordeweekse dag ga ik naar de Kidz Active School. Vandaag was dat niet anders, maar dit keer stonden Laura en ik langs de weg te wachten op de taxi die helaas niet kwam opdagen. We hebben een uur staan wachten en toen vonden we het wel weer lang genoeg. Als je de taxi mist dan moet je zelf een taxi regelen en er voor betalen, anders is het vanuit de organisatie. We denken dat we echt op tijd waren en we hadden andere vrijwilligers geïnformeerd. We kregen niks terug, dus we zijn maar terug naar huis gegaan en ben ik mijn blog gaan typen. Wellicht gaan we vanmiddag even naar het zwembad. Daarnaast gaan we misschien vanavond het uitgaansleven van Ghana bekijken ik ben benieuwd of het wat is. Dit weekend staat er geen excursie op het programma we gaan wel zondag met alle vrijwilligers de Kidz Active School verven. De buitenkant moet nodig gedaan worden en vele handen maken licht werk. Daarnaast is het onmogelijk werken als er honderden kinderen om je heen lopen, dus vandaar dat er is besloten om dit in het weekend te doen. Dus eigenlijk hebben wij het weekend gewoon een dagje verplaatst.